Απαντήσεις
Θεμάτων Λατινικών
Α1.
25. Τόσο κοντά στα τείχη έχουμε τον εχθρό! Φυλαχτείτε λοιπόν από τον
κίνδυνο, προστατέψτε την πατρίδα. Μην έχετε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της
πόλης. Να αποβάλετε(αφήσετε κατά μέρος) την αυτοπεποίθηση που είναι υπερβολική
σε σας. Μην πιστέψετε πως θα ενδιαφερθεί κανείς για την πατρίδα, αν εσείς οι
ίδιοι δεν φροντίσετε για αυτήν(για την πατρίδα). Θυμηθείτε ότι κάποτε η
πολιτεία βρέθηκε στον έσχατο κίνδυνο!
31. Στον Λατινικό πόλεμο, ο
Τίτος Μάνλιος, ύπατος, που καταγόταν από αριστοκρατική γενιά, είχε την αρχηγία
του στρατού των Ρωμαίων. Αυτός, όταν κάποτε έφευγε από το στρατόπεδο, διέταξε
να απέχουν όλοι από τη μάχη.
47. Τότε ρώτησε την κόρη του,
αν μετά από κάποια χρόνια θα προτιμούσε να είναι ασπρομάλλα ή φαλακρή. Όταν εκείνη
απάντησε «εγώ, πατέρα, προτιμώ να είμαι ασπρομάλλα», ο πατέρας προέβαλε σ’
αυτήν το εξής ψεύτικο επιχείρημα: «Δεν αμφιβάλλω ότι δεν θέλεις να είσαι
φαλακρή. Γιατί, λοιπόν, δεν φοβάσαι μήπως αυτές εδώ σε κάνουν φαλακρή;
Β1.
proxime
opes
magis
nimia
nullius
ipsi
extero
discrimina
nobilia
genera
exercitibus
omni
illud
patrum
istarum
sibi
B2.
habento
cautum -u
tutantem
tutaturum tutatum
nolles
deposuerit
nasci
abibunt
edic
abstineant
mavultis
obicereris(-re)
fiant
Γ1. α.
opibus: αφαιρετική οργανική του
μέσου στο «confidere»
vobis: δοτική προσωπική κτητική
στο ρ. «est»
neminem: υποκείμενο στο ειδικό
απρ. «consulturum esse» (ετεροπροσωπία)
patriae: δοτική προσωπική
χαριστική στο απρ. «consulturum esse»
fuisse: ειδικό απρ. και αντικείμενο
στο ρ. «mementote»
bello: απρόθετη αφαιρετική του
χρόνου στο «praefuit»
genere: απρόθετη αφαιρετική που
δηλώνει την καταγωγή στο «natus»
aliquot: επιθετικός προσδιορισμός
στο «annos»
cana: κατηγορούμενο στο
υποκείμενο «ego» του τελικού απρ. «esse»
illi: έμμεσο αντικείμενο στο ρ.
«obiecit»
te: αντικείμενο στο ρ. faciant
Γ1. β. nolite cavere periculum /
ne caveritis periculum
Γ2. α. quin calva esse nolis: δευτερεύουσα
ονοματική πρόταση του quin, ως αντικείμενο στο non dubito˙ εισάγεται με τον
σύνδεσμο quin(αποφατική εξάρτηση), εκφέρεται με υποτακτική επειδή το
περιεχόμενό της εκφράζει την πρόθεση του υποκειμένου του ρήματος της κύριας˙
συγκεκριμένα με υποτακτική ενεστώτα (nolis) γιατί εξαρτάται από ρήμα αρκτικού
χρόνου (non dubito) και αναφέρεται στο παρόν-μέλλον (ιδιόμορφη ακολουθία
χρόνων: η πρόθεση είναι δηλ. ιδωμένη τη στιγμή που εμφανίζεται στο μυαλό του
ομιλητή, συγχρονισμός της κύριας με τη δευτερεύουσα πρόταση, και όχι τη στιγμή
της πιθανής πραγματοποίησής της).
Γ2. β.
natus: qui natus est
Is
cum… abiret: abiens
Γ2. γ.
Utrum
post aliquot annos cana esse mavis an calva?
Post
aliquot annos cana esse mavisne an calva?
Post
aliquot annos cana esse mavis an calva?
(Στις απαντήσεις λάβαμε υπόψη τη θεωρία που υπάρχει
στο σχολικό εγχειρίδιο: σελ. 134 σημ. 5 και 6)
